Ο βοηθός του Θεού


Πρώτα χώρισε τη νύχτα απ’ τη μέρα ο Δημιουργός
και το σκοτάδι έγινε φως.
Όμως Του πήρε χρόνο πολύ
κι άλλη τόση δουλειά σκληρή,
η δημιουργία του κόσμου να συντελεσθεί.

Κι όταν πήγαν όλα καλά ,
σύμφωνα με το Μεγάλο Σχέδιο κι όλα έγιναν ωραία,
-λογικό ήταν και κατάληξη μοιραία-
σάμπως και να ’νοιωσε κούραση, κι ας ήταν Θεός.

Κι ως φαίνεται, είδε τα πράγματα αλλιώς.
Μέτρησε τις φροντίδες που απαιτούνταν συνεχώς,
για να ρέει αρμονικά η ζωή κι ο νόμος ο συμπαντικός.
Σ’ έννοιες μπήκε μεγάλες και πώς να τα βγάλει πέρα,
την κοσμογονία Του να συντονίζει μοναχός;

Σε βαθιά έπεσε συλλογή.
Και το σκεπτόταν το πράγμα πολύ.
Απ’ όλες τις πλευρές, το κλωθογύριζε κάθε στιγμή,
όταν κάθισε να ξεκουραστεί την εβδόμη μέρα.
Και το σοφό Του μυαλό,
αποφάσισε να φτιάξει πολύτιμο βοηθό.
Και την ενάτη ημέρα, έπλασε την ΜΗΤΕΡΑ!

Από την ανέκδοτη ποιητική μου συλλογή «Γυναίκα-Ανθοπηγή»