Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

Αν....

Αν…..

Αν ήταν απατηλό το Σύμπαν, βουβό και κουφό
και τίποτε δεν κουνιόταν μέσα του ζωντανό

Αν «νεκροπόλεων φωσφορισμός»
ήταν ο Θεός

Αν κάτω απ’ τον αστερωμένο Ουρανό
τίποτε δεν είχε κορυφή,

Αν μετά τη καταρρακτώδη «βροχή»
Ουράνιο τόξο δεν αγκάλιαζε τη γη

Αν στων αβύσσων το κενό
μόνο πέρασμα ήταν μια γέφυρα κρεμαστή,

που μες το σκότος το ζοφερό
θα φοβόταν το πόδι μας να την διαβεί

κι αν η ψυχή μας αιχμάλωτη παρέμενε στο πήλινο κορμί,
χωρίς ελπίδα στην αρχική μας να επιστρέψουμε πηγή,

τότε μες το άπειρο του Κόσμου θα ’μασταν ολότελα μοναχοί
κι ό, τι πιο μίζερο και μιαρό θα επικρατούσε στης γης τη ζωή….