Απολογία

....Κι ήλθαν στιγμές απόγνωσης,
κραυγές απελπισμένες
κι αναρωτήθηκα πολλές φορές το "πώς και το γιατί"
εκείνο που μου πρόσφερες το 'χασα
και μες στη πλάνη μου που σ' έκρυψα
και δεν σε βρίσκω πια!
Μα τώρα, όσο κι αν θρηνώ και την αλήθεια είδα,
είναι πολύ αργά και πλιο δεν ωφελεί!
Το δάκρυ κι ο αναστεναγμός, δική μου επιλογή!
Ο δρόμος που ακολούθησα, δική μου αυταπάτη!
Κι απεγνωσμένα έκλαψα και μες στη νύχτα φώναξα:
Ω! Ουρανέ! Βόηθα τον αποστάτη!

απόσπασμα από την ποιητική συλλογή μου "Σκόρπια φύλλα"