Σάββατο 5 Απριλίου 2008

Σςςς...Η ανθρωπότης κοιμάται...

Όραμα κοσμικό κι όνειρο γενεών//για μια περισσότερο ισόνομη ζωή//και λιγότερο βίαιη παγκόσμια τάξη.//Ελπιδοφόρο ξημέρωμα η νέα εποχή!//Αναπτερώνεται δειλά-δειλά κι η ψυχή.// Ίσως κλείσουν επιτέλους τα περάσματα//για κείνους που καταιγίδες προκαλούν.//Ίσως άλλες συμφορές πάνω στη γη//να μη ξανασυμβούν.//Δικαιοσύνη, ισοτιμία και σωφροσύνη να φεγγοβολούν.//Όλοι συμμέτοχοι να'ναι και κοινωνοί στη νέα παγκόσμια διαδρομή.//
Πολλές οι προσδοκίες, σωρό οι προκλήσεις!//Μα δίχως σκαμπανεβάσματα κι αμφισβητήσεις//για το καινούργιο ταξίδι ποιος ξεκάθαρα θα πει//αν έχουν όλοι γνώση κι είναι όλοι κλητοί;//

Στη νέα ρότα που'χει πάρει η ανθρώπινη φυλή,//είναι καλός ο άνεμος ν' ανοίξουμε πανιά στο σκαρί;//Και ποιος ο καπετάνιος το τιμόνι θα κρατά//μ' αετίσια τη ματιά, του λιονταριού καρδιά//και χέρια στιβαρά και σταθερά;//
Ή ανεμοδούρα θα μας σύρει σαν γυρίσει σε βοριά;//
Δείχνει η "πυξίδα" στο καράβι της ζωής Ανατολή//-στόχο κι ελπίδα οικουμενικής ειρήνης αυγή-// ή σημαδεύει προς το τέλος και τη Δύση;

Τ' όραμα είναι δω και φωνάζει!//Ανταπόκριση καμιά.//Κυρτωμένα κορμιά!//Αδιάφορα πρόσωπα σκυθρωπά!//Σάμπως ορφανεμένες οι ψυχές από ιδέες τρανές//τρέχουν ακατάπαυστα στους δρόμους.//Άδειες από πίστη στα νέα οράματα κι αρχές.//Σάμπως τρέλα να κουβαλάνε στους ώμους!//Κι ο "σώζων εαυτόν σωθείτω"!.

"Πού πάτε πανικόβλητοι" ρωτώ:"πού πάτε;"!//Κάποιος κοντοστάθηκε μια στιγμή.//Κομμένη ανάσα, λαχανιασμένη φωνή// κι είπε: "Σςςς....η ανθρωπότης κοιμάται"!...

Να την ξυπνήσουμε λοιπόν! Όλοι μαζί ελάτε!

από την ποιητική συλλογή μου "Φαιδρά ή Σπβαρά;"

Τρίτη 1 Απριλίου 2008

Η μεγάλη νίκη

Απ' την αρχή του δρόμου και σ' όλο το ταξίδι μου
γιόμιζα το δισάκι μου σπυρί-σπυρί,
μ' όνειρα και προσδοκίες.
Και στον αγώνα τον καλό. με πόνο και κόπο
-θεία εντολή-αυτό ξεχείλισε και βάρυνε απ' τ' αγαθά!
κι ήταν πολλά!
Δεν αρνήθηκα ποτέ, σ' όσους συνάντησα στο δρόμο διαβάτες
να μοιραστώ χωρίς δισταγμό,
την μπουκιά το ψωμί και το κρασί,
ευλογημένο ιδρώτα που κέρδισα στη ζωή.
Πόσο μεγάλη η χαρά, να προσφέρεις χωρίς ανταμοιβή!

Κι αυτοί που χόρτασαν κι ενώ στην αρχή μου ζήτησαν λίγα,
με ξεγέλασαν στη πορεία και τ' άρπαξαν όλα!
Και μ' εγκατέλειψαν στο δρόμο μονάχη κι ολότελα γυμνή!
Σαν τί άλλο χειρότερο στη ζωή μου μπορούσε να συμβεί;

Μα ας είναι. Του τιμωρού το σπαθί
το' βαλα πίσω στη θήκη.
Δεν θα λερώσω τα χέρια μου μ' αίμα.
Υπάρχει Θεία Δίκη.
Δεν είδα κι εκείνους να περπατούν νικητές!
Ούτε κι εγώ θα σκύψω το κεφάλι ηττημένη.
Κι απ' την αρχή ξεκίνησα το δρόμο πεισμωμέμη.

Με μια μονοκονδυλιά τα διέγραψα όλα
και το "εγώ" μου κάθησα σ' ένα σκαμνί
και του 'πα! Και τώρα, οι δυό μας!
Ας ήμαστε γυμνοί και μόνοι.
Θα πιάσουμε ξανά κι απ' την αρχή,
της ζωής μας το τιμόνι.

Και ή θα πετάξουμε στα ψηλά
κι από κάθε είδους δεσμά λυτρωμένοι,
ή στη μιζέρια τούτης της γης
θα μείνουμε δω καρφωμένοι.

Μη κλαις λοιπόν για κείνα που 'χασες
και κλέφτες σου τα πήραν.
'Υλη και χώμα ήτανε, φθαρτά και μάταια στο διάβα του αιώνα.
Ανήκουνε στο παρελθόν και γίναν μύθος κι ιστορία.
Αλλού είναι το νόημα κι αλλού είναι η ουσία.

Για κείνα που δεν θα 'λθουνε,
δεν έχεις λόγο να θρηνείς ψυχή μου.
Κράτα κρυφό το μυστικό που θα σου πω
κι είναι η δική μας νίκη. Αυτό έχει σημασία.
Πρόφθασα στ' άπειρο, απ' την αρχή ν' αφήσω,
στ' απύθμενα τα βάθη τ' ουρανού,
της αθάνατης ψυχής τη δύναμη
και τα μεγάλα όνειρα, την ομορφιά του νου!
Αυτά τα δυο, ποιος θα μπορέσει να τα πάρει
αφού τα πρόσφερα στα χέρια του Θεού;

από την ποιητική συλλογή "Σκόρπια φύλλα"

Απολογία

....Κι ήλθαν στιγμές απόγνωσης,
κραυγές απελπισμένες
κι αναρωτήθηκα πολλές φορές το "πώς και το γιατί"
εκείνο που μου πρόσφερες το 'χασα
και μες στη πλάνη μου που σ' έκρυψα
και δεν σε βρίσκω πια!
Μα τώρα, όσο κι αν θρηνώ και την αλήθεια είδα,
είναι πολύ αργά και πλιο δεν ωφελεί!
Το δάκρυ κι ο αναστεναγμός, δική μου επιλογή!
Ο δρόμος που ακολούθησα, δική μου αυταπάτη!
Κι απεγνωσμένα έκλαψα και μες στη νύχτα φώναξα:
Ω! Ουρανέ! Βόηθα τον αποστάτη!

απόσπασμα από την ποιητική συλλογή μου "Σκόρπια φύλλα"